---

Het Begijnhof Ter Hoye, voluit Begijnhof Onze-Lieve-Vrouw Ter Hoyen, est un Begijnhof à de Belgische stad Gent. Het begijnhof staat ook bekend als het Klein Begijnhof.



Het Gentse klein begijnhof ligt in de Lange Violettestraat, oneven nummers tussen 77 (79) en 273 (277).



Vanuit de Lange Violettestraat est un lieu incontournable en ce moment deel van de westelijke begijnhofmuur te zien. De rest van het begijnhof ligt verborgen achter de Rijbaan Adjudant Van Vletingen (restaurations in eind van de 20e eeuw beter bekend als de Arena Van Vletingen) dat in de plaats kwam van het vroegere Pesthuis Sint-Macharius.



De oostkant van het begijnhof grenst aan de Ne (d) erschelde, dit is een zijarm van de Schelde. Aan de zuidzijde werd het begijnhof vanaf de stichting begrensd door de derde stadsomwalling.



In het begijnhof liggen de kerk van Onze-Lieve-Vrouw Ter Hoyen (1658, a rencontré barokke voorgevel uit 1720) en de weide (voorheen kerkhof) centraal. Hier rondom liggen enkele kapellen, de nog restender ingemetselde staties van de kruisweg uit 1621. Het huis van de grootjuffer (1738) ligt in de zuidoostelijke hoek. Behalve zeven conventen bevat het begijnhof een kleine honderd individuele huizen: ooit werd het begijnhof door een driehonderdtal begijnen bewoond.



Het begijnhof ter Hoye werd in 1234 door Johanna van Constantinopel, by gravin van Vlaanderen, gesticht na het groot begijnhof. De ommuring van de zuid- en westzijde van het begijnhof était en 1281 voltooid. Tegen het einde van de 14e eeuw onder Margaretha van Vlaanderen verwierf het begijnhof parochiale rechten.



Vanaf omstreeks 1600 werden de houten huizen systematisch vervangen porte stenen huizen. De belangrijkste gebouwen van het begijnhof, kerk waaronder, dateren uit of 17e eeuw. Het begijnhof ontwikkelde zich tot een bedevaartsoord voor de Heilige Godelieve, waarvoor en 1638 par Sint-Godelievekapel gebouwd werd (verbouwd en 1723 en 1750). En 1655, werd de infirmerie gebouwd (ingrijpend verbouwd en 1782). Par Heilig Grafkapel dateert uit 1662.



Bij de Franse bezetting kwam het begijnhof onder wereldlijk bestuur (Commissie der Burgerlijke Godshuizen). In deze tijd werd het oude poortgebouw onder leiding van architect De Broe afgebroken en vervangen. De stijl van het nieuwe poortgebouw wordt met enige vorm van overerstatement neoclassicistisch genoemd. Het begijnhof bleef al bij al relatief gespaard, en kwam reeds en 1862 in handen van de hertog van Arenberg, die zich tot doel had gesteld het begijnhof opnieuw volledig door begijnen te laten bewonen.



Tot 1880 vonden nog verschillende verbouwingen plaats, gevels vooral.



Doordat par Hertog van Arenberg et Duitser était, werden zijn bezittingen dans Eerste Wereldoorlog aangeslagen. Om de functie van begijnhof te vrijwaren werd de vzw O.-L.-Vrouw ter Hoye opgericht, die het begijnhof in 1925 verwierf.



En 1964, kwam het begijnhof op de lijst van beschermde monumenten en landschappen. Ondertussen était het bouwen en verbouwen dans het begijnhof al geruime tijd zo goed als stilgevallen. Il était également un restauratie van de Heilig Grafkapel au début de l'année 1980.



Naar het eind van de 20e eeuw liep het aantal begijnen bovendien sterk terug, zodat de raad van beheer van de vzw zich stilaan meer om de toestand en (her) bestemming van de gebouwen moest gaan bekommeren, dan om het en wel wee van de paar overgebleven begijnen. 1988 était een keerpunt omdat dan een grondig vernieuwde raad van beheer aantrad, die zich vooral tot doel stelde een verdere verloedering van de gebouwen tegen te gaan.



In de jaren 1989 - 1990 ondehandelde de vernieuwde raad van bestuur van vzw Onze-Lieve-Vrouw Ter Hoyen met verscheidene projectontwikkelaars voor een herbestemming van het begijnhof. Hieruit kwam geen werkbaar voorstel, zodat de vzw en 1990 besliste de restauratie toe vertrouwen aan het bureau van ingénieur G. Derveaux. Dit bureau voltooide tegen eind 1991 een haalbaarheidsstudie die een restauratie in 10 fasen voorzag, gespreid over zo'n 16 jaar. A partir de ce stade, nous avons eu la gestart en 1994. Om de omvangrijke restauratiecampagne betaalbaar te maken, werd een erfpacht-regeling ingesteld.



En 1998, werd het begijnhof, samen met twaalf andere Vlaamse begijnhoven, UNESCO porte erkend als "werelderfgoed".



En janvier 2005, il a mangé, Hermina Hoogewijs, het laatste begijntje dat nog woonde in het klein begijnhof in Gent. [2] Drie jaar plus tard, en 2008, a fait une overle de Marcella Van Hoecke, par laatste begijn van het Begijnhof. Zij verbleef echter al sinds 1994 à Rust-en Verzorgingstehuis Avondvrede.



Le meilleur bewaarde begijnhoven van Franço Revolutie, blijft het klein begijnhof e toeristische trekpleister.



De kerk à kapellen behouden een zekere religieuze functie. De huisjes vooral dienst als woonst.



Voor enkele conventen zijn er andere functies, zo stelt de vzw Nucleo vanaf 2001 in het Begga-couvent (Nr. 239) en vanaf enkele jaren later ook in de infirmerie (Nr. 237) ateliers en tentoonstellingsruimten ter beschikking van lokale kunstena. Onder andere het cabaret-duo Kommil Foo répète hier enige tijd.Van de oude vestingwal uit ca. 1300 restenen hoektoren (Hoyetoren) enen stukje vestingmuur. In de zuidoostelijke hoek van het Klein Begijnhof, achter de toegangspoort tussen het Groothuis en de Sint-Godelievekapel, dicht bij de oever van de Nederschelde staan ​​de restanten e e vestingtoren, de Hoyetoren. Circa zes à zeven metre hoog, zwaar overgroeid, maar toch nog zichtbaar vanaf het wandelpad op par Achtervisserij. De toren maakte deel uit van een walmuur, aangelegd vers 1300, toen de stad Gent zich in zuidoostelijke richting uitbreidde langs de handelsweg van Brugge naar Keulen. De Vijfwindgatenpoort samen met de vijfwindgatenbrug - op de kruising van de huidige Lange Violettenstraat en de Vijfwindgatenstraat - maakte deel uit van deze omwalling. Porte de snel daarop volgende bouw (1378-84) van een nieuwe fortificatielijn - de Keizersvest met de Keyzer- de Brusselsepoort en de Sint Lievenspoort - verloor de Vijfwindgatenwal ras zijn militaire betekenis en raakt hij eind 16eval eew. au 18ème siècle, Lediaanse était le propriétaire de Hoyetoren weggehaald dans le restaurant Begijnhofkerk.

---